Ενα τσιμπουκι στα πεταχτά

Ήταν μια φορά, 2 μπουρδέλα το ένα απέναντι από το άλλο. Το ένα είχε συνέχεια δουλειά, ενώ στο άλλο βάραγαν μύγες. Αναρωτιέται η τσατσά τι τρέχει και δεν έχει δουλειά. Και καθαρό μπουρδέλο έχω, και ωραίες κοπέλες έχω, λέει, γιατί όμως δεν έρχεται κανείς; Φωνάζει το μπράβο. - "Μήτσο, πήγαινε απέναντι και κάνε τον πελάτη, να μου πεις γιατί έχει τόση δουλειά και εμείς όχι." Πηγαίνει απέναντι λοιπόν. Χλιδή, καθαρά, και ωραίες πουτάνες. Έρχεται η τσατσά: - "Τι θα θέλατε;" - "Τι προσφέρετε εσείς;", ρωτάει ο Μήτσος. - "Τα πάντα. Πισωκολλητό, απλό, παρτούζες, στάσεις 69, και φυσικά τσιμπούκι με τραγούδι!" - "Τσιμπούκι με τραγούδι; δηλαδή", ρωτάει ο Μήτσος; - "Θα σας παίρνει τσιμπούκι η κοπέλα και ταυτόχρονα θα σας τραγουδάει!" - "Και πως γίνεται αυτό;" - "Μυστικό!" - "Καλά, λέει, αυτή την κοπέλα θέλω." Μπαίνει στο δωμάτιο, έρχεται και η κοπέλα. Τον ρωτάει: - "Τι θέλετε να ακούσετε. - "Ρουβά", λέει αυτός. Εντάξει λέει η κοπέλα, τον ξαπλώνει στο κρεβάτι, σβήνει το φως, αρχίζει να του παίρνει τσιμπούκι και να του τραγουδάει Ρουβά. Τελειώνει, πληρώνει, και πηγαίνει στο μπουρδέλο που δουλεύει και λέει στην τσατσά ότι υπάρχει μια κοπέλα που του πήρε τσιμπούκι και ταυτόχρονα τραγουδούσε! - "Πώς το έκανε", τον ρωτάει; - "Δεν ξέρω, γιατί είχε σβήσει το φως." - "Να πας ξανά", του λέει, "και να μάθεις." Ξαναπηγαίνει, παίρνει την ίδια κοπέλα. - "Τι θέλετε να ακούσετε τώρα;" - "Καζαντζίδη." - "Εντάξει", λέει. Αρχίζει το τσιμπούκι και να τραγουδάει. Ξαφνικά ο Μήτσος ανάβει το φως και βλέπει πάνω στο κομοδίνο ένα γυάλινο μάτι